-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 15922
مدح و مصیبت حضرت زینب سلام الله علیها
هر چند پای بی رمق او تـوان نداشت هر چند بين قافـله جانش امـان نداشت بار امانتی که به منـزل رسـانـده است چيزی کم از رسالت پيغمبران نداشت جز گيسوان غرق به خون روی نيزه ها در آتش بلا به سرش سايه بان نداشت آيـا به جـز حـوالـی گـودال، قـتــلـگـاه راهی برای بردن اين کاروان نداشت؟ يک شهر چشم خيره و، بگذار بگذريـم شهری که ازمروّت و غيرت نشان نداشت آری هزار داغ و مصيبت کشيده بـود بزم شراب و تشت طلا را گمان نداشت ديـگـر لـب مــقـدس قــرآن کـــربــــلا جايی برای بوسۀ آن خـيزران نداشت
: امتیاز
|
 |
 |
مدح و شهادت حضرت زینب سلام الله علیها
ای وقــــار تـو وقــار پـنــج تـن گـردش تـو در مـــدار پـنـج تـن خـطبـه هایت، ذوالـفـقـار پنج تن ای هــمـه دار و نــدار پـنـج تـن عـفّت و شـرم و حـیا پـابست تو آسـمان ها و زمـین در دسـت تو احـترامات تو پا بـرجا که هست ما مگر مردیم این جان ها که هست ذوالفـقار حضرت مولا که هست بر حـریمت پرچـم سقا که هست نبـش قـبر تو خـیـال بـاطل است قـبلۀ دل ها به سـویت مایل است ای نَـمـای تـو نَـمـای مـرتـضـی آیــه هـای «انّــمـا» ی مـرتـضی زیـنـتـی هـسـتی برای مرتـضی خطبه هایت خـطبه های مـرتضی ذوالـفـقـار نُطـق تو کولاک کرد کوفیان را یک به یک در خاک کرد نذر کـردی با بـرادر باشی و... پای به پای او مکرّر باشی و... حافـظ اسـرار مـادر بـاشی و... یک تنه ماننـد لشکـر باشی و... هـدیـه ات تـقـدیـم بر اربـاب شـد دسـته گـل هایت گـلاب نـاب شد ای عقـیله! عقل ها حیران توست «آفرینش» بیتی از دیوان توست دست ها بر رشتـۀ دامـان توست شهر کوفه گوش بر فرمان توست «اُسکُتوا» گفتی همه ساکت شدند زنگ ها بی زمزمه ساکت شدند مــرتــضــای دوم مــایــی شـمـا انـعـکـاس نــور زهــرایـی شـما نــقــطـۀ عـطـف تــولّایـی شـمـا راوی «الّا جــمــیـلا» یـی شـمـا ای «خلیله»! ای که هستی بت شکن! جای زینب مینویسم «شیر زن» کعبـۀ ماتـم شدی یک سال و نـیم موسفید و خم شدی یک سال و نیم سوختی و کم شدی یک سال و نیم وارث «آدم» شدی یک سال و نیم گـریه هایت ســوزناک و آتـشـین روضه می خواندی دم آخر چنین: ای بـرادر! ســایــۀ روی سـرم! ای حسین جان! ای غریب مادرم! رفـتـی و بی تـو بـدون یــــاورم بـی عـلــمــدار و عــلیِ اکـــبـرم مثــل تو در زیــر نــور آفـتــاب پـهـن کـردم بـستـرم را با شتاب یـادم آمـد از حـــرم دل کـنـدنـت بــوسـه هـای مـادرم بـر گـردنت یــادم آمــد زخــم هـای بـر تـنت بـا تــمـاشـای گـل پیــراهـنـت... خـاطـرات کـربـلایت زنـده شـد کـوفـه و شـام بـلایت زنــده شـد کوچه و بازار شام ای وای وای سنگ های پشت بام ای وای وای هتک حرمت بر امام ای وای وای مــردمـــان بــی مـــرام ای وای دشـمـنـت با بی حـیـایـــیِ تــمـام خـیزران میزد به لب هایت مدام
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال حضرت زینب سلام‌الله‌علیها با سر مطهر سیدالشهدا علیه‌السلام
آتــشـفــشـان زخــم مـنـم، داغ دیــده ام خـاکستــرم، بهـار به آتــش کشیده ام چشم بلا کشیدۀ من خون جگرشده است از بــاغ ســرخ آیـنـه هـا آه چـیـده ام قـقـنــوسهای عاطفه را در فــراق تــو از شـعـلــه شعله های دلم آفــریده ام از لحظه ای که رفتی و دیگر ندیدمت من کشتــۀ وداع تو هستم، شهیـده ام گودال زخم جان به لبـم کرد روی تل بیتابم از فراز و نــشــیبی که دیده ام لبـریز بــوســه های لب خـــارها شدم دنبال اسب نـیــــزه پــیـــاده دویده ام درجست وجوی عطر تنت ماه میشوی؟ شبها که من نسیم بــیــابان وزیـده ام "بزمی به پا کـنید خـوارج رسیـده اند" از این قبیل زخـــم زبان ها شنیده ام کوهـم که ایـسـتـاده ام و خـم نـمی شوم شمشیر زخم خورده ولی آب دیده ام با آرزوی صبـح نـگـاهـت بهـشت من هرچه مصیبت است به جانم خریده ام
: امتیاز
|
 |
|
وفات حضرت زینب سلام الله علیها
یک سال و نیم مانده غمت در گلوی من هر روز و شب تویی همه جا روبه روی من در زیــر آفــتـــابــم و تشـنـه شـبـیه تـو دنیا کـشـیــده خـنــجـر غـم بر گــلوی من تصویر قــتــلــگــاه تو یـــادم نمی رود یک بـــوسه از تنت شده بود آرزوی من از خـــاطرات آن شب مـقــتل کنار تو مانده هــنـــوز لاله ســـرخی به روی من قـــاری روی نـــیـزه شدی تا نگــاه ها آید به سـوی نـــیـــزه نیـــاید به سوی من سنگین ترین غمم غم دفن سه ساله بود او رفت و رفت پــیــش شــمـا آبروی من بشکن ســفـال عــمـر مرا تا نفس کشم دیگر بس است بـــاده غـــم در سبوی من
: امتیاز
|
 |
|
وفات حضرت زینب سلام الله علیها
هنگامه ی وصال من و دلبــرم شده این الحسین زمــزمــه ی آخرم شده چشمم به راه مانده کجایی عزیز من پیــراهن تو گــرمی بال و پـرم شده از گریه پینه بسته دگر چشم های من عــالم سیــاه پیش دو چشم تـــرم شده موی سپید و قــد کمــانم چه دیدنیست غم های کربلاست چنین یــاورم شده من پیرسالخورده ام و دست های من محتاج شانه های عــلی اکبــــرم شده از خاطرم نمی رود آن لحظه فــراق ناله زدی که وقت وداع از حرم شده من بین قتلگاه تو جان دادم ای حسین این چند ماهه جان تو، درد سرم شده می خواستم بغل کنمت جــان تو نشد نیزه شکسته زحمت این پیکــرم شده من پا به پای پیکر توضربه خورده ام سرتا به پا تــمــام تنــم، پُـر ورم شده
: امتیاز
|
 |
|
وفات حضرت زینب سلام الله علیها
جان و دلم فـدای تو ای دلبــرم، حسین دیگــر رسیـده است دم آخــرم حسیـن من رو به کربلای تو خوابـیــده ام اخا دیــدار من بیــا، پــسر مــادرم حـسین چیزی نماند از تو بجز کهــنـه پیـرهن این یادگار توست کنون در برم حسین یک سال و نیم رفته ز عمر و نمیشود درد نبــودنت بـه خــدا بــــاورم حسین یک سال و نیم مثل ربـاب تو می زدم بر صورتم، ز داغ علی اصغرم حسین پیچیده است وقت اذان تـوی گوش من " الله اکـبــر " عــلــی اکــبـرم حسیـــن یادم نمی رود که صـــدای تو قطع شد افتـــاد دلهره به میــان حــــــرم حسین بالای تل دویدم و دیدم که ، میـخوری شمشیر و نیزه، پیش دو چشم ترم حسین چهره کــبـــود بود شب غـــارت حرم هردختری که بود به دور و برم حسین در کــربــلا زدند به پیشانی تـو سنگ در شام سنگ خورد همه پیکرم حسین هر چــه گــذشت بین مــحل یهــودیان با خود به زیر خاک سیه میبرم حسین
: امتیاز
|
 |
|
مدج حضرت زینب سلام الله علیها
قصد كرده است خـدا جلـوۀ ديگر بكشد سورۀ مـريـمـي از سـورۀ كـوثـر بكشد بگذاريد همين جــا به قـدش سجـده كنم نگــذاريد دگــر كـار به محــشــر بكشد دختر اين است اگر، فاطمه پس حق دارد از خـداوند فــقـــط مِـنَّـت دخـتـر بكـشد مــادرِ دَهــر نـزائـيد و نخـواهــد زائـيد آنكـه را از سـرِ اين آينه مـعـجـر بكشد بـــالِ جبــريــل به اين قُــبه تمايل دارد تا دمشق هست چرا جاي دگر پر بكشد؟! زينب آنقَدر بزرگ است كه آماده شده است يكســره جـام بـــلاي همه را سر بكشد قبل از ايني كه خودش جلوه كند آماده ست عـالـمـي را به تـمـاشايِ بــرادر بكـشد
: امتیاز
|
 |
|
وفات حضرت زینب سلام الله علیها
وقبل از اینکه مرا هم از این سرا ببرید کـمک کنید مـــرا سمت کــربــلا ببرید تمام قــامت من را شکسته داغ حسیــن کمک کنید مرا دست بر عـصا ببــرید درآن غـــروب فدایش شدم، قبول نکرد اگر که قـــابلــم اکنـون مرا فــدا ببرید کمی زخــــون دل عمه رنگ بــردارید بـرای مـــوی سفیدم کــمی حنـا بـبرید به خیمه ســوختم اما دوباره می سوزم در آفــتــاب اگـر بــســتـر مــرا ببرید کنــار بستــر من روضه ای بخوانید و مرا میان همین اشک و گریه ها بـبرید مرا لــبـاس اسیری کـفـن کنید و سپس حسین حسیــن بگـویید و کــربلا ببرید
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مصیبت حضرت زینب سلام علیها
آنکه از وصفش زبان گردیده الکن زینب است آنکه نطقم در مدیحش گشته کودن زینب است آنکـــه بعد از نهضت سـرخ حسین بن علی پیــکـــر دین خـــدا را بود جوشن زینب است آنکــه بـــا ایــراد نـــطــق آتشـیـن خـویشتن مشعل دیـن خــــدا را کرده روشن زینب است آنکه با تیغ زبان، کار دو صد شمشیر کـرد تا که گردد از خطر، اسلام، ایمن زینب است آنچنان جـنـگـیــد با دشمن که از آن ابتـکـار دشمنش از پــرده دل گفت احـسـن زینب است آنکه با فکر بلند خویش کــرد از بُن خراب کـــاخ استبداد را بر فـــرق دشمن زینب است لاف نَبود گـــر بگـــویم بعد زهـــرای بتـول در جهان آفـرینش بــهــتــرین زن زینب است
: امتیاز
|
 |
|
رحلت جانسوز حضرت زینب سلام الله علیها
زخمیِّ زنجــیـرم، کـبودِ بی شـمارم بر شانه هـایم زخـم های کهنه دارم همشیرۀ خورشیدم و بانــوی نــورم هر چند که در پنجــۀ گرد و غـبارم شامِ غریبانیِ عصــر خیــمــه هـایم آن چـــــادر خاکیِ در حال فــرارم نام مـــرا با خـطّ نا محــرم نـوشتند یعنی اسیـــر کوچه های روزگــارم دیگـــر نمی آید به دنـــبالم مغیـلان دیگر ندارد آبــلـــه کــاری به کـارم من حضرت یعقوبم و یوسف پرستم بر سینه ام پیــراهنت را می فشـارم دسته گل یــــاسی ندارم بر مزارت امّا به جایش تا بخواهی لالـــه دارم انگار من خوابیده ام در این بـیابان انگـــار تو افـتـاده ای روی مــزارم من با نیابت از تــمـــام خـــانـدانــم بر آستان خــاکی ات سر می گـذارم
: امتیاز
|
 |
|
رحلت جانسوز حضرت زینب سلام الله علیها
آه ای صبور قـافـلـۀ غـم سـفـر بخیـر راوی روضه هـای محـرم سفـر بخیر خلـوت نشین نیـمه شب ندبه های اشک دلگـیر بغض های دمادم سفر بخیر... یکسال ونیم غربت و دلتنگی و فراق یکـسال ونـیم گـریـۀ نم نـم سفر بخیر ای شـاهــد مــراثـی گــودال قـتـلـگـاه ای وارث مصیبت اعـظم سفـر بخـیر بغض غـریب خـاطره های کـبودِ شام امن یـجـیـب کوچـۀ مـاتـم سفـر بخیر روی کـبـود و نـیـلی و آشـفـتـۀ فـراق موی سپید و خاکی و درهم سفر بخیر زلفی بخون نشسته سرِ نیزه ها رهاست بانـو به زیـر سایـۀ پـرچـم سفر بخیر
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت علی علیه‌السلام
امشب ای کعبه زیارت کن زیارت کن خدا را همچو جـان برگیر در بر جان ختم‌الانبیا را چشم شـو سـر تـــا قدم، بنگر جمال کبریا را بوسه زن خاک قـدم‌های عــلـی مرتضی را رکـن ارکـان الهـی نــور حــــسـن ابـــتـدا را پر کن ازنور ولایت وسعت ارض و سما را کعبـه! امشب آبـرو از مقـدم حیـدر گرفتی خانۀ حقـی و صاحـب‌خانه را در بـرگــرفتی دل به حیدر دادی امـا دل ز پیغمبر گرفتی جاودان مانی که امشب زندگی ازسر گـرفتی بلکـه آب زندگـی از ساقـی کــوثـر گرفتی ناز کن؛ از خضر هم دیگرمگیر آب بقا را ایـن محمّد را روان و روح قرآن است کعبه این امیرالمؤمنین ایـن کل ایمان است کعبه این همان حبل‌المتین این رکن ارکان است کعبه این بـه جسم پاک کل انبیا جان است کعبه میهمـانت میزبان مـلک امکـان است کعبه می‌دهد از امر حق روزی تمام ماسوا را فاطمه! بنت اسـد! وصـل خداوندت مبارک بحر عصمت! گوهر بی‌مثل و مانندت مبارک نقش لبخند عــلی بـر قلب خرسندت مبارک عـــیـد میـلاد یگــــانـه طفـل دلبــنـدت مبارک مـادر شیـر خـدا! میـلاد فرزنـدت مبارک داده ذات حـق بـه تـو آیینـۀ ایـــــزدنما را
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت علی علیه‌السلام
خدا در کعبه مهـمان دارد امشب حــرم در سینه قرآن دارد امشب زمین خورشیدِ تابان دارد امشب محمد یک جهان جان دارد امشب درون بـیـت جانــان دارد امشب فلک اســرار پنهــان دارد امشب نوشته بر در و دیـــــــوار کعبه که امشب بخت گشته یار کعبه الا عیدت مبــارک باد کــعــبه خــدا امشب امــامت داد کعـبه علی در تو قــدم بنهــاد کعــبه تــولد یافت عــدل و داد کـعـبه مبــارک باد این میــلاد کـعـبه چه شوری در وجود افتاد کعبه بتان هم با علــی گـفـتند امشب سخن ها با علی گـفـتند امشب خداوند حرم را مظهر است این محمد را چو جان در پیکر است این تمام هــسـتی پیغــمبر است این زمین و آســمــان را محور است این یم و طوفان وموج و لنگراست این چگویم حیدر است این حیدر است این تمام افـتــخار کعـــبــه این است خــدا گـفـته امیر المؤمنین است مه بــرج اســد امشب اسد زاد اســــد آری اســد بنت اســد زاد ازل را جــلــوۀ حسن ابــد زاد جـــمـــال قـل هـو الله احــد زاد بگــو مــرآت الله الـصـمـد زاد خدارا چشم وگوش و وجه و ید زاد رخ صاحب حرم تا شد هویدا حرم گمگشته اش را کرد پیدا جهان یک سایه از دیوارمولاست زمان هم مست و هم هشیار مولاست فضا لـبریز از انوار مولاست حــــرم محو گل رخسار مولاست خدا در کعبه مهماندار مولاست محمد عــاشــق دیــــــدار مولاست که دیـــده بــــزم الله الصمد را خـدا و حیـــــدر و بنت اسد را مرا مولا و سرور کیست حیدر دل و دلدار و دلبر کیست حیدر امیــر داد گستــر کیست حیــدر امام عــدل پــرور کیست حـیدر خدا در کعبه مهماندار مولاست محمد عــاشق دیــدار مـولاست علی مرآت رب العـالمین است علی استاد جبــریل امین است علی سرّ خــــداوند مبیـن است عــلی آئینه ی حق الیقین است علی مولای اصحاب یمین است علــی کلِّ ولایت کلِ دین است همین است وهمین است وجزاین نیست کسی جز او امیرالمؤمنین نیست علی ذکر و علی حمد و علی دم علی بیت و مقام و رکن و زمزم علـــــــی یعنی صراط الله اعظم علی یعنی کــتــــاب الله محکــــم عـــلـــی یعنی تمــــــــام دین آدم علــــی یعنی امــــام کــــلّ عـالم علی در عـــــالم خلقت یکی بود محمد هم به مهرش متــکی بود تو در جسم نبی جانی علی جان تو اصل اصل ایمانی علی جان تو روحِ روح قرآنی علی جان تو نوح نوح طوفانی علی جان تو میزانی تو فرقانی علی جان تو روز حشر سلطانی علی جان لــوای حـمد در دست تو با شد تمام حـــشر پــابست تو بـاشد تو جا بر دوش پیغمبـر گرفتی تـو دَر از قلــعِــۀ خیــبر گــــرفتی تو از عـمـر دلاور سر گرفتی تو چون جان، مرگ را در بر گرفتی تو از خـتم رســل کوثر گرفتی تـــو دل از انبــیـا یکــســر گرفتی تو قاتل را ز رأفت شیــر دادی تو خصم خویش را شمشیر دادی تو روی خاک معــراج نـمازی تو بال طایـــــر راز و نیازی تو درد عالمی را چاره سـازی تو وقت جانفشانی پــیـــشتازی تو دل بشکــستگان را دلنوازی تو بین انبیاء نشــکـــفته رازی اگر چه با خـــــلایق زیستی تو خـــدا می داند و بس کیستی تو به جز تو کیست با آن اقتـدارش زند وصله به کفش وصله دارش فلک حیــــران چشم اشکبـارش ملک مبــهـــوت برق ذوالفقارش شود خورشید گردون خاکسارش کند اشـــک یتیمـــی بیــقـــرارش فدای لطف و احسانت علی جان که میثم شد ثنا خوانت علی جان
: امتیاز
|
 |
|
ولادت حضرت علی علیه‌السلام
امــشـب حـــرم خـــدا حـــرم شـــد از مــقـــدم يــار مــحـــتـــرم شد كعبه شده محو و مات و مدهــوش ديـــوار ز هــم گـشــوده آغـــوش هرقطعۀ سنگ، كـوه طوري است هر نخلۀ خشك، نخل نــوري است در زمـــزمـــــه‌هـــاي آب زمـــزم آواي عـــلـــي علــي است هر دم اي هـجــــر، شب وصال تــبــريك مجد و شــــرف و جــلال تبـريك هـــر ريــگ روان شده ثــنـــاگـــو با ذكـــر عــلـــي عــلي عـلي هـو سر زد ز صــفـــا صفــاي مـطـلق اي مــرده بگو عــلـي عــلي حـق حوران همه جــان به كف نهــادنـد در پــشـت مــقـــام ايـــستــــادنــد بت‌هاي حـــرم به سجـــده رفـتـنــد با هم، دم يــا عـــلــــــي گــرفـتند ای كعـبه زهـــي زهــــي سعــادت مــيـــلاد تـو شــد از ايــن ولادت اي كـعـبــه ســعــــادتت مــبـــارك اي بـــيــت، ولادتــت مبــــــارك اي دخـتــــر شيـــر، شــيــر زادي بر خلق جـــهــــــان اميــر زادي این شـیـــــر خـداست روي دستـت شــمـشــير خـداست روي دستـت اين جــــان محـمـد است، مــــــادر قـــــرآن محــمــد است، مــــــادر تو حـــامــــل نور ســــرمد اسـتـي تو مــــادر جــان احــمـــد استــي بر خـــويــش بــبــال مام كــعــبــه طــفـــل تــو بُود امـــام كــعــبـــه نــوزاد تو پيـــر كـــائــنـــات است طفل تو امـيـــر كــــــائنــات است روزی كه نـــبــــــود نـــام هـسـتي مي‌كرد عــــلــــــي خــدا پــرستي از صبـح ازل عــلــــــي، علي بود پيــوسـته به هر ولــــــي ولي بود در بــود و نبــود مــقـــتـــــــدا بود او بـــود و محــمـد و خــــــدا بود ای نـفس رســول و جـــان قــــرآن اي دست خــــدا، زبــان قـــــرآن خــورشيــد بـلـند بـــــام كــعــــبــه از صبــح ازل امــــــــــام كـعــبـه اي خانـــــه ی كـــعـبـه زادگــاهت اي صحنـــه ی حشـــر دادگــاهت تو احـــمــــــد و احمد است حيــدر يك روح كه ديـــــده در دو پيـكـر گــفـتــــار هماره ی تو تــنــــزيــل شــــاگرد قـــديــــمــي تو جبـريـل در ليلــــه ی قــــدر، قــــدر قدري در صــحــنــــه بــدر، بدر بــدري مــيـــدان نـــبــــرد پــــاي بـسـتـت شـــمــشــيــــر نيــازمـــند دستــت تو قلـــه ی عـــــرش را امـــيـري يــا هـــمـــدم كـودك صـغــيـــري؟ غير از تو که، اي خـــداي را شير بخشیده به خصم خويش شمشـير؟ در مــلــك وســیـــع حق امـــــامي با پـــيـــر فــــقــــيــر هـم كــلامي با آنكه امــــــام جـــمــــع بــــودي در بـــزم فـــقـــيــــر، شمع بــودي تو مالك عـــــرش در زمـــيـــنــي حيف است مـــيــــان مـا نـشـيــنــي در عــــــرش امـــام آفـــتــــابــــي در فــــرش چـــرا ابـــوتـــــرابـي؟ اي قلب تـــــو خانـــــه ی محمــــد جـــــاي تو به شانـــــــه ی محــمد تو بت‌شكـــن و خــــداپــــرستــــي بر شانــــه ی وحـــي بت شكستي بت‌هاي حــــرم قـــيــــام كـــــردند بر تــو هــمـــگــــي ســـلام كردند هر بت كه فــتـاد و بر زمين خفت فريــــاد كشيد و يا عـــلـــــي گفت اي پشت ســــرت دعـــــــاي كعبه اي بت‌شـــكــــن خـــداي كــعــبــه اي مــــهـــــر تو لـــطف بي‌نهايت تــــوحيـــــد و نبــــــوت و ولایت مـــهـــر تو بـــــود تــــمـــــام دينم تا كــــــور شــــود عــدو من ایـنم روزي كــه نـــه آب و نه گِــلم بود جــاي تو به خـانــــه ی دلــــم بود با مـــهــر تو روي خـود نـــمــودم با مهــــر تو چــشـم خـود گـشـودم دل را بــــه ولات زنـــــده كـــردم گـه گـــريــه و گـــــاه خــنده كردم اي شــهـــد ولایــت تــو شـــيــــرم اي كـــرده به عــشق خود اسيــرم مــــــادر که میـــــان گــــاهـــواره می کــرد به صــــورتــــــم نظاره هـــر شب كه به گــاهـواره خــفـتم تا صبح عـــلـي عـــلــي شـنــفـــتم صد شـــكر خـــداي را که هـر دم بـــا دوســـتـــي تـــو رُشـــد كـردم عـــمــري به محــبــتـــت اسـيــرم تـا با تـــو بمـــانــــم و بــمـــيـــرم اي مهر تو بود و هست « ميثـم» فــردا تـــو بـگــیــر دست میــــثــم
: امتیاز
|
 |
|
مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
شه کار آفـــرینش دادار حــیـــدر است نفس و وصی احمد مختار حیدر است وقت نبرد و حـمـله جلودار حیدر است استاد بی نظیر علــمـــدار حـیدر است از دشمنان فاطمه بیــزار حیـــدر است ای مهر و ای ولایت تو رکن دین علی محتاج لطفت عیسی گردون نشین علی شاگرد درس عشق تو روح الامین علی بر بخشش و عطای تو صد آفرین علی بر لشگر کرامت علـمدار حیــدر است جنت اگر سرای علی شد عجیب نیست حاتــم اگر گدای علی شد عجیب نیست موسی گرآشنای علی شد عجیب نیست عیسی اگر فدای علی شد عجیب نیست اینان همه چو غنچه و، گلزار حیدر است ای سیــنه تو مـخـــزن اســرارها شـده ممنون جــود و لطف تو دل بارها شده شرمنــده ی کـــرامتت اغیـــارها شـده با یک نگـــاه فیض تو گل خارها شده یعنی به نه فلک گل بی خار حیدر است شیر خــدا و فاتح خــیــبـر، به جز تو کیست حبل المتین و ساقی کــوثر، به جز تو کیست؟ صاحب لوای عرصه محشر،به جزتوکیست؟ یعنی به شهـر علم نبی در، به جز تو کیست؟ در کائنات نقطه پـــرگـــــارحیدر است می لرزد آسمان چو قدم می زند علـی روزی کـــائــنــات رقـــم می زند علـی وقتی که پلک دیده به هم می زند علی بر ســیّــئــاتِ شـیعه قلــــم می زند علی آری خــدایِ عــزوجل یارِ حـیدر است افتاده ای اگر که ز پا یا عــلـــی بگـــو شــاهــی اگر تو یا که گدا یا علی بگو موسی! همــیشه وقت دعا یا علــی بگو حــتــی تو هم رسول خدا! یا علی بگو زیرا که اسم اعـظـــم دادار حیدر است آن لحظه ای که لب به دعا وا کند علی دردِ دلِ شــکــسـتــه مــداوا کند عــلــی با یک اشاره کــار مسیـحا کند عــلــی باشد نگــاه رحمتــی بر ما کند عــلــی در مشکـلات چاره هر کار حیدر است
: امتیاز
|
 |
|
مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
رطب لعل لب یـــار چــشــیــدن دارد در پس پـــرده رخ یار چه دیدن دارد در هوایی که در آن بوی علی می آید سنــگ هـم گــر بزند باز پریـدن دارد جام اگر پر شود از بــاده ناب علـوی لب ِ تــشنه پی ایـن جــام دویــدن دارد باده از کوثر اگر باشد و ساقی حـیـدر منّــت حــیــدر کــرار کــشیــدن دارد " اشــهــد ان عــلـــیــا ولی الله " آری صد و ده مرتبه این نام شنـیــدن دارد می زند مرغ دل امشب ز سر شور و شعف بوســه ای بر ترک کعبه و بر صحن نجف امشب از عالم بالا خــبـــری می آیـــد در پی تیرگی شب سحــری مــــی آید هر کسی ز عالم بالا اثری می خواهد گــو بیــایــد که ز بــالا اثـــری می آید حرم کعــبه ترک خورد و بهم باز آمد همه گفتند که او از چــه دری می آید؟ به خدا آینه آمد به جهـان روی عــلـی که از آن ناحیه خیر البـشری می آیـــد چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی که در آن بر همه عالم پــدری می آید به دل اهل ولا عشق عـلی پا بــرجاست به خدا در دو جهان پرچم حیدر بالاست
: امتیاز
|
 |
|
مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
خواستــم عشق را نظاره کــنم چـشم‌ها را پــر از ستــاره کنم خــواستم تا که از شب شعــرم قطعه‌ای نــذر جــشــنواره کنم عشق فــرمود نــذر نام عــلـی صد و ده بـــار استـخــاره کنم گر که شعری قشنگ می‌خواهم به عــلــی بـیــشتر اشــاره کنم می‌‌شود با حروف نـام عــلــی وزن اشــعــار را اداره کـنـــم جــای دارد به وصـف این آقـا هر چه می‌بـینم استـعـاره کنـم گر چــه اینها به ما نمی‌گـنـجـد بحــر در کــوزه‌هــا نمی‌گـنـجد هر صــفا با عــلــی صفا دارد هر كسی با عــلـــی خــدا دارد روی قــلب ستــاره بنــویــسیـد مــثل آقــای مـــا كـــجــا دارد؟ چه كـسی جــز امــــام اول ما پــســرش شــهــر كـربــلا دارد وقت معراج جــزعلی چه كسی جا به دوش فـــرشتــه هـا دارد یا كدامیـــــن بزرگ در دنــیـا دور خــود اینــقـــدر گــدا دارد عشق اگرعشق هم بُوَد تنهاست بــا ولای عــلــــی بـهــــا دارد آیـت والـــی الـــولـــی مــددی صده و ده بار یا علــی مـددی صاحب رودخــانه ی كـــوثــر دست پــرورده اش بُـوَد بــوذر آن امامی كه در زمان نـــمـاز می دهت در ركــــوع انگـشـتر آن كه در لابـــلای جنگ اُحُـد با نـود زخــــم می كند محـشــر آن بزرگی كه كـــار كوچك او كندن چــهـــار چــوبه ی خـیـبر آن جوانی كه عَــبُـــدوَدهــا را با یكی ضـــربه می كند بی سـر ذكر هر پهـــلوان به میدان ها اســـد الله یـــا عـــلـــی حــــیــدر آنکه محضش وقوع ردالشمس می‌شـود بــا دعــای پــیــغـمبــر دافــع سیــئــاتــمــان حــیــــدر عجّـــلوا بالصلاتمان حـــــیـدر كاش می شد خطابمــــان بكنـد با نگــــاهی شــرابــمـــان بكند كاش می شد ابوتــــراب جهان زیر پـــایش تـــرابــمـــان بكند تــو دعـــــا كند نیاد آن روزی كه بخــواهد جـــوابمــــان بكند ما گــنــــاه كبــــیــره ایم آقــــا كـــاش آقا صوابــمـــان بـكـنــد ما گـــروه دعـــای نا مقــبــول بایــد او مستـجــابــمـــان بكــند كاش می شد كه خون ما ریزد در ره عشـــق آبــمـــان بــكـند ای وجـــود تـــو بركت عالــم ای مـنـا ای صفا و ای زمـزم افــتــخـــار عشـــیــره ی حـوّا ایــلــیــای قــــــبــیــلــه ی آدم ذكــر نــام تو را خـــدای وَدود می نویسد به حـلـقه ی خــاتم بر بــلـنــد ستــیــغ عـــاشــورا زده عـبــاستان فقــط پـرچـــم كـــاش می شد مرا نگــهداری مــثـــل مقـداد و قنبر و میـثم عــارفـــم یا عـــلــی مدد گویم ذكرتـــــان تا الی الابد گــویم ای عـزیــز مـسـبـب الاسـبـاب ما رعـیت فــقــط شـــما ارباب ای وجــود تـو بــرکت عــالــم ای منــا ای صفا و ای زمــزم افـــتـــخــار عــشــیــرهٴ حـــوا ایــلــیـــای قــبــــیــلــــه ی آدم نــظــر شبّــر و شـبـیــر شـمـا بــی دوا درد را کنــد مــرهــم ذکــر نـام تو را خـــدای ودود می‌نویسد به حــلـقه ی خــاتــم بر بلند ســه تــیــغ عــاشــورا زده عبــاستــان فـقــط پــرچــم کــاش میشد مرا نگــهــداری مثــل مــقــداد و قـنــبـر و میثم عارفـــم یا علی مـــدد گــویم ذکرتــان را الی الابـــد گویم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت علی علیه‌السلام
نیمه های شب و سرمای شدید گوشِ شب، ناله ای از دور شنید دل به درد آمــده و می نــالــید دست بر پشت و کـمر می مالید گاهی از درد به خود می پیچید گــاه از پرده دل، نالـه کـشــیــد مگــر این بود زن حــامــلـه ای بی پــرستاری و بی قــابــله ای دردِ زا بر کمرش سخت گــرفت پُشـت و پهلوی ورا درد گرفت گویی از خون جگر،لَخت گرفت نیمه شب،سوی حرم رَخت گرفت جان پناه خـــوشی ازبخت گرفت پـرده کعبه در آن وقت گــرفت تا مگــر، پرده ز کــارش گیرد دست حـق آید و بــارش گیــرد گفت ای باخبــــر از راز دلـــم ای خــــدای من و دمساز دلــم مِــهر تو، بارقــــه انـــدازِ دلـم بر ســر کوی تو، پـــرواز دلم شِــنـــوی از کـــرم آواز دلـــم دست تـو، پـــرده زنِ سـازِ دلم سهل کن عارضه مشکــل من بار بـــــردار، ز روی دل من در پــنــــاه حـــرمت آمــده ام به امــیـــد کـــرمــت آمــده ام بر درِ مــحــتــرمت آمـــده ام به بــســاط نِــعَــمَت آمـــده ام خسته از بارِ غــمت آمـــده ام شـرح غـم، تا دهــمت آمده ام شب تــاریک مرا روشن کن سهل بر من، خطر زادن کن نصف شب،بس که ز دل زاری کرد از دل و دیده، گُهربــاری کرد کردگــارش ز کــرم یــاری کرد عوض قابله، غمــخواری کرد حق از او، خوب نگهداری کرد مهربـــانی و پـرستــاری کرد داد در خلــوتِ کعـــبه راهــش شد حرم منزل و زایـشــگاهش شب او یکــــسره با درد گذشت بـا دلِ زار و رخ زرد گـذشــت آن شبِ دل ســیــه سـرد گذشت شب بر آن دردکـش فرد گذشت بر سرش هرچه شب آورد، گذشت هرچه آن درد بر او کرد، گذشت تا که شب رفت وسحرگاه رسید آن مَـه نــوســفـــر از راه رسید ز آسمان کـــوکبِ بختش پر زد بــر دل ظـــلـمتِ شب، آذر زد صـــبحِ سبزِ ابـــدیت ســـر زد چـون هـما، بر سرِ کعبه پر زد وه چه فالِ خوشی آن اختر زد پــیـک اقــبـال، رسیـد و در زد قــدمش گــفــت: مبــارک بادا بر ســرش تــاج تبــارک بادا نغمه مرغ سحر، از یک سـو شادی رُکن و حجر از یک سو کعبه در رقص نگر، از یک سو بانگِ تکـبیر پــسر، از یک سو مادرش کرده به بر، از یک سو نشرِ آن تازه خبــر، از یک سو همــه گفتند: عــلـی آمده است مـظــهـرِ لَم یــزلی آمده است فاطمه بنت اسد، شیــری زاد شیر غــرّانِ جـهــانگیری زاد دست بر قبضه شمشیری زاد عـقل کل، صاحب تدبیری زاد پـور آورد، ولی پــیــری زاد بهرِ مردان خــدا، میــری زاد آری آن میر، امیر عرب است شیر یزدان و خدای ادب است شد برون فاطمه از خانه عشق مست و مخمور ز پیمانه عشق شمع حق را شده پروانه عشق می کند فـخر به دردانــه عشق بَرَدش جانب کاشـانــه عـشق بــوسه زن بر لبِ جانانه عشق تا مگــر غنچه لب بــاز کـنـد معجــزِ عـیــسوی آغــاز کند چون که دیدند زنان عــــربش وان مباهات و نشاط و طربش خوش دویدند همه از عقــبش تا بپرسند ز حــــالات شـــبش شب تنهایی و درد و تعـــبش زاد چون این پسر نــــوشلبش روی نیکوی «علی» را دیدند بهر تبریک، رُخش بـــوسیدند جشنِ فــرخنده مــیلاد علیست دل ما خوش همه با یاد علیست کعبه زایشــگــه آبــاد علیست حـــرم حــــق، دل آبـاد علیست خلق را چشم به امداد علیست دل ما شـــاد به ارشــاد علیست چشم ما روشن ازاین مولود است بر همه عید علی، مسعود است مبــــدأ خلق، وجود علـــی است هستی و بود، ز بــود علــی است هرچه بینیم، نُمود علـــــی است خلق، محتــاج به جود علــی است مرغ حق، گرم سرودِ علی است « أسجدوا» رمز سجود علی است ظاهرا، آدم اگر مسجـــود است باطنا، سجده به این مولود است کشتی بحــــر نجاتـست، علــی چـــشمه آب حیــاتست، عــلــی اصل خیر و برکاتست، علــی فـــاتحـــی در غَزَواتست، علی معنی صوم و صلاتست عـلی جمع اضـداد صـفـاتست، عـلی ها علــی بشرٌ کـیــف بـشــر ربّه فــیــه تجــلّی و ظــهـــر چارده قـــــرن تمام است علــی بر همه خلق امــــام است علی صاحب کوثر و جام است علی شهره خاصّ و عوام است علی مِهر بام و مَــه شـام است علی من چه گویم که بنام است علی نـــام او، نام خـــدای از لیست اسم اعظم به خدا، نام علیست یا علی، خلق همه مستِ تواَند به وجود آمده، از هستِ تواَند چشمها دوختـه بر دستِ تواَند تو بلنـــدی و همه پست تـواَند عــاشقان واله و دلبستِ تواَند عـــــارفان طالبِ پیوست تواَند ما چو پروانه، تو شمعِ مایی مـایه گــــــــرمی جمعِ مایی یا علی، دست من و دامـــن تو چـشم دارم، به رُخ روشن تو خوشه چینم، به سر خرمن تو سرمه ام خاک سُم تــوسن تو حـــرم عشق بود، مــتتدفن تو آرزوی دل مــن، دیـــــدن تو نا امیــدم مکـن از درگــاهـت نظـــــریکن به فقــیــر راهت
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت علی علیه‌السلام
دنیای بی‌امام به پایـــان رسیــده است از قـلب كعبه قبــلــه ایمان رسیده است از آسمان حقیقت قـــرآن رسیده است شأن نزول سوره «انسان» رسیده است وقتش رسیده تا به تن قبله جان دهند در قاب كعبه وجه خدا را نشان دهند روزی كه مكه بوی خدای احد گرفت حتی صنم به سجده دم یا صمد گرفت دست خدا ز دست خــدا تا سند گرفت خانه ز نام صاحب خـــانه مدد گرفت از سمت مستجار، حرم سینه چاك كرد كوری چشم هرچه صنم سینه چاك كرد وقتی به عشق، قلب حرم اعتراف كرد وقتی علی به خانه خود اعتكاف كرد وقتی خدا جمال خودش را مطاف كرد كعبه سه روز دور سر او طواف كرد حاجی شده است كعبه و سنت شكسته است با جامه‌ی سیـــاه خود احرام بسته است از باغ عرش رایحــــه نوبر آمده ست خورشید عدل از دل كعبه بر آمده ست از بیشه‌زار شیر شجاعت در آمده ست حسن خـــدای عزوجل حیدر آمده ست جانِ جهان همین كه از آن جلوه جان گرفت حسنش «به اتفاق ملاحت جهان گرفت» ای منــتــهای آرزو، ای ابــتــدای مـا! ای منتهی به كوچه‌ی تو ردّ پای ما! ای بانی دعـــای ســریع الـرّضای ما! پیر پیــمــبران، پدری كن برای ما! لطف تو بـوده شــامل ما از قــدیــم‌ها دستی بكش به روی سر ما یــتــیم‌ها پشت تو جز مقــابــل یـكـتــا دو تا نشد تیر تو جز به جانب شیطان رها نشد حق با تو بود و لحظه‌ای از تو جدا نشد خــاك تو هر كـسـی كه نشد توتیا نشد ای شاه حُسن با تو « گدا معتـبـر شود» آری! « به یمن لطف شما خاك زر شود» ای ذوق حسن مطلع و حسن خـتام ما! شـیــریــنــی اذان و اقـــامه به كام ما! تا هست مُهر مِهر تو بر روی نـام ما « ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما» این حرف‌های آخر شعر است و خواندنی است پای تو هــر کسـی که نمانــد نماندنی است
: امتیاز
|
 |
|
مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
خدا میخواست تا تقدیـــر عالم این چنین باشد کسی که صاحب عرش است،مهمان زمین باشد خدا درساق عرش خویش جایی را برایش ساخت که حتی مـاورای دیـده ی روح الامیـن باشـد خدا میخواست از رخسارۀ خود پـرده بردارد خدا میخواست تا دست خودش درآستین باشد عــلـــی حُبّـه جُنـَّه ، قــســیـم الــنـار و الجنـه خدا میخواست آن باشد ،خدا میخواست این باشد علی را قبـل از آدم آفــرید و در شب معراج به پیــغـمـبـر نشـانش داد تا حـق الیقــیـن باشد به جز نام علــی در پهـنۀ تـاریخ نـامی نیست که بر انگــشــتــر پیغمـبران نقـش نگین بـاشد به جز او نیست دستاویز محکم در دل طوفان به جز او نیست وقتی صحبت ازحبل المتین باشد مرا تـا خطبه های بی الف راهی کن و بگذار که بعد از خـطـبـه بی نقطۀ تو نقطه چین باشد مرا در بیت ، بیت شعـر هایم دستـگیـری کن غــزل های تو بی انـدازه باید دلنـــشیـن بـاشد غزل لطف خداوند است اهـــل دل خبر دارند غزل خوب است در وصف امیرالمومنین باشد
: امتیاز
|
 |
|
مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
شیرخدا و لنگر عرش خدا، علی است مـــرآت حـق و آینه حــق نما، عـلی است بعد از وجود اقدس خـاتـم، حبیب حق بر کل جنّ و انس و ملک، رهنما، عـلی است
: امتیاز
|